I call her Tae Tae (yuri) (Taenysic)

ในช่วงวัย18ย่าง19 เป็นช่วงที่เด็กวัยรุ่นชาวเกาหลีใต้เพิ่งจะจบมัธยมปลายมาหมาดๆ แต่บรรยาศช่วงนั้นกลับอบอวลไปด้วยความเคร่งเครียดและการแข่งขันในการช่วงชิงการเข้ามหา’ ลัยดั่งที่คาดหวังกันไว้

แทยอนก็เป็นหนึ่งในเด็กพวกนั้น เค้าไม่ได้มานั่งสังสรรค์ในงานปาร์ตี้เรียนจบมัธยมปลาย

ไม่ได้นั่งกินนอนกินเพื่อให้พ่อแม่หยิบยื่นเงินยัดใส่มหา’ ลัย เอกชน

แทยอนพยายามอย่างหนักกว่าคนรอบๆ ข้างที่มีฐานะกว่าตนหลายเท่า พยายามเพื่อที่จะยืนหยัดด้วย

สองขาของตัวเอง เพื่อที่จะมีอนาคตที่พอสำหรับใครบางคน

แต่แล้ว... พระเจ้าก็ส่งเด็กคนนั้นมาให้ เด็กคนที่ทำกรอบและแบบแผนและชีวิตของแทยอนต้องเปลี่ยนไป จากเด็กที่เพิ่งจะจบมัธยมปลาย ที่กำลังเดินตามขั้นบันไดทีละขั้น เพื่อไปยังชั้นที่มีจุดมุ่งหมาย

แต่แล้วก็ต้องลงมาจากบันได และสร้างมันขึ้นมาใหม่ไปยังจุดหมายที่แตกต่างจากเดิม

.................

แทยอนรู้สึกถึงความเปียกชื้นและความนุ่มนิ่มสัมผัสลงบนหน้าผากของตน ไล่ลงมายังเปลือกตาทั้งสองข้าง ก่อนจะลากลงมายังริมฝีปาก

ยาสีฟันเด็กกลิ่นผลไม้ ลอยแตะจมูกของคนที่รู้สึกตัวตื่นมานานแล้ว แต่ก็อิดออดที่จะลุกจากการปลุกด้วยวิธีนุ่มนิ่มของเด็กบางคน

“แท แท ตื่นได้แย้ว วันนี้ยองแจต้องไปโรงเรียนนะ”

“อือ”

“แท แท ฮะ”

เด็กชายตัวน้อยยังคงจรดริมฝีปากไปทั่วหน้าของใบหน้าใส จนแทยอนรู้สึกถึงความเหนอะหนะของน้ำลายเจ้าตัวน้อยที่เปรอะเต็มหน้าของตัวเอง

“โอเคๆ แทแท ตื่นแล้ว”

ในที่สุด คนที่แกล้งหลับอยู่ต้องยอมเปิดเปลือกตาขึ้น ก่อนที่ใบหน้าของใสของตัวเองจะชุ่มไปด้วยน้ำลาย

แทยอนจ้องมองเด็กที่ตื่นเต้นกับการไปโรงเรียนวันแรก ที่กำลังจ้องมองมาที่เค้าด้วยดวงตาใสแป๊ว แถมยังออดอ้อนด้วยการซบลงบนอกเค้าอีก

“อะไรกันเนี่ย วันนี้ยองแจ ตื่นก่อนแทแทหรอ”

แทยอนทำท่าทางตกใจ ทำทีเป็นเซอร์ไพรส์ราวกับนี้เป็นสิ่งมหัศจรรย์ ทั้งๆ ที่ตัวเค้านั้นที่ตื่นขึ้นมาแอบมองเจ้าตัวเล็ก ที่กระตือรือร้นตื่นขึ้นมาล้างหน้าแปรงฟันด้วยตัวเองเป็นครั้งแรก

พูดตามตรงแบบไม่ได้เว่อร์เลยนะ แทยอนน้ำตาแทบไหลเชียวแหละ ตื้นตันจนแทบจุกอก

มันเป็นอารมณ์เหมือนตอนที่เห็นเค้าเดินได้ครั้งแรก และไม่ต้องพูดถึงตอนที่ได้ยินยองแจ เรียกแทครั้งแรกแทยอนหนะร้องไห้น้ำหูน้ำตาไหล ดีอกดีใจจนพูดจาไม่รู้เรื่อง

มันเป็นเรื่องจริงนะ ไม่ได้โกหก.....

แต่ก็นะ มันน่าตลกนะว่ามั้ย คนที่ภายนอกด้านชาไม่ไหวติงกับสิ่งใดบนโลก เก็บความรู้สึก โกรธ ดีใจ เสียใจ ไว้ในใบหน้าเรียบนิ่งนี้เสมอ

แต่กลับอ่อนไหวและแสดงออกอย่างง่ายดายให้กับสิ่งมีชีวิตเล็กๆ น้อยๆ ตรงอ้อมอกนี้

“แต่เอ้ แทแท ได้กลิ่นยาสีฟันด้วย นี้ยองแจแปรงฟันเองหรอครับ!”

“ช่าย!”

เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มจนตาหยี๋ก่อนจะยีฟันขาวเรียงสวยไปยังผู้ใหญ่ตรงหน้า

“คนเก่งของ แทแท”

แทยอนจับใบหน้าหวานของเด็กน้อยขึ้นมาฟัดด้วยความหมั่นเขี้ยวเป็นรางวัล

“ปะ ไปอาบน้ำกันดีกว่า ถ้าชักช้าเดี๋ยวเด็กแถวนี้อดเรียนแน่เลย”

แกล้งหยอกไปที ก่อนจะอุ้มเด็กตัวน้อยขึ้นขี่คอ ก่อนจะพากันไปทำธุระในห้องน้ำกันเสร็จก็ปาไปเกือบชั่วโมง

เด็กชายตัวน้อยอยู่ในชุดยูนิฟอร์มโรงเรียนเชื้อชาติอินเตอร์น่ารักสำหรับฤดูหนาว ทางด้านแทยอนก็อยู่ในชุดเสื้อสเวตเตอร์ตัวหนากับกางยีนส์ขายาว ผมสีน้ำตาลเข้มถูกปล่อยสยายกลางหลัง บวกกับหน้าม้าบางๆ ช่วยลดอายุเจ้าของใบหน้าอ่อนกว่าวัยให้อ่อนเยาวลงไปอีก

“โอเค กระเป๋า บัตรประจำตัว บัตรผู้ปกครอง กางเกงสำรอง กางเกงในสำรอง แต่เหมือนยังขาด”

“ไม้กายสิทธิ์”

“ไม้กายสิทธิ์? ต้องไปหาโอลิแวนเดอร์ ไม่มีดีกว่านี้อีกแล้ว”

เสียงหัวเราะคิกคักระเบิดขึ้นมาทันทีที่แทยอนต่อมุขให้เจ้าตัวแสบ

นึกขอบคุณวรรณกรรมชื่อดังของป้าเจฉบับภาพยนตร์ ที่แทยอนเปิดประโคมให้เด็กน้อยได้ดูตั้งแต่จำความได้ ทุกวี่ทุกวันจนมันซึมเข้าอณูผิวหนังยองแจได้คงซึมไปแล้ว เด็กน้อยจึงจำได้แทบทุกคำพูดหรืออริยาบทตัวละคร และซึ่งนั้นคือหนึ่งความภูมิใจของแฟนเกิร์ล แฮร์รี่พอตเตอร์ อย่างแทยอน

“เอาหละ ได้เวลาแล้ว ช้ากว่านี้คุณพอตเตอร์อาจจะพลาดรถไฟนะสายฮอกวอตนะ”

“นำไปเลยแฮกริด!”

“ย่าาา แฮกริดเนี่ยนะ แทแท ไม่ได้ตัวอ้วนขนาดนั้นซะหน่อย”

แทยอน ก้มลงไปอุ้มเด็กน้อย พร้อมกับสะพายเป้สีแดงลายบ้านกริฟฟินดอร์ ไว้ที่ไหล่ ปากก็บ่นไป มืออีกข้างที่ว่างก็เอื้อมไปคว้าเสื้อโค้ทสีดำ ส่วนนิ้วก้อยที่เหลืออยู่ก็เกี่ยวกุญแจรถที่วางไว้ข้างๆ กันขึ้นมา

ช่างแลดูเป็นภาพที่พะรุงพะรังซะเหลือเกิน...

“ก็แทแทหนะ อบอุ่น ใจดี แล้วก็รักยองแจ เหมือนแฮกริดรักแฮร์รี่ไงฮะ”

คุณพระ! น้ำตาจะไหลอีกแล้ว ฮึบไว้แทยอน ต้องเข้มแข็งต่อหน้าลูก เราต้องไม่สอนลูกให้อ่อนแอ ลูกเป็นผู้ชายนะ ต้องเป็นผู้นำให้ลูกดูสิ ห้ามขี้แงนะ!

“และยองแจก็รักแทแท เหมือนที่แฮร์รี่รักแฮกริดด้วย”

ฮึก..

“แทแท ร้องไห้ทำไมฮะ"

..................

Talk

เปิดมาพี่แทขาของไรท์ก็เป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว

เอะใช่อะป่าว5555555555 หรือคุณแม่นะ

แต่พี่แทอบอุ๊นอบอุ่นมากค่ะทุกคน ฝากเอ็นดูยองแจกับพี่แทด้วยนะคะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ